Þreyta er algeng á meðgöngu, aðallega fyrstu vikurnar og svo aftur þær síðustu. Orsökin er ekki þekkt en trúlega stafar hún af aukinni hormónaframleiðslu og aðlögun líkamans að þeim miklu breytingum sem fylgja þunguninni og örum vexti barnsins.
Mikil þreyta getur dregið úr félagslegri virkni og haft mikil áhrif á daglegt líf og störf. Konan finnur að hún þarf að fara fyrr að sofa en hún er vön og hefur ekki úthald eins og áður og þarf líklega að hvíla sig meira yfir daginn og fara fyrr í rúmið en hún er vön. Í lok meðgöngu verður oft breyting á svefnmynstri vegna hinna miklu líkamlegu breytinga sem hafa átt sér stað. Kúlan er orðin það stór að erfitt getur verið að láta fara vel um sig. Fyrirvaraverkir/samdrættir, ásamt tíðum salernisferðum geta truflað svefninn og erfitt reynist að hvílast nægilega á nóttunni. Draumsvefn og andvökur geta einnig haft áhrif og konan vaknar oftar yfir nóttina.